Vaders in de vensterbank

Veertig jongens (tussen de zes en de zestien jaar oud) en twee meisjes staan die ochtend vol gespannen nieuwsgierigheid te wachten tot hun naam wordt aangekruist. Yes, ze zijn binnen! Ze zoeken een tafeltje en schakelen hun apparatuur in voor een spannende ontwerpsessie in hun favoriete game: Minecraft. De inleiding over de Atlantikwall is spannend en grappig. Even onderbroken door een kleine professor in de dop, die de puntjes op de i zet, met een helder exposé over de precieze lengte van de Atlantikwall.

Jonge Minecraft-experts geven hun ademloze publiek een korte masterclass over het betere Minecraften op big screen. Daarna is de twintig minuten durende spanningsboog bereikt en kan het echte werk beginnen… Enveloppen met geheime ontwerpopdrachten worden uit de boeken getrokken door de vijftien teams. Zij staan voor de verrukkelijke taak om in een uur een virtuele onderwater-, maan-, onzichtbare, vliegende of camouflage bunker te construeren.

Ondanks diverse aansporingen de designroom te verlaten, maken de vaders zich zo onzichtbaar mogelijk door zich te verschansen op de brede vensterbank. Wensend dat ze net zo jong waren als hun kinderen. Moeders vermommen zich als plakjes cake. 

Weldra vult de geur van jongenshaar en electronica de ruimte, kleuren wangen rood, vallen jassen van stoelen en ritselen bladzijdes van boeken. In diepe concentratie wordt overlegd, geconsulteerd en samengewerkt met hier en daar een onvertogen woord, zelfs een traan. Klapstuk uit de Atlantikwall-collectie is het meesterwerk van fotograaf Stephan Vanfleteren (Watch “Atlantic Wall Stephan Vanfleteren” on Vimeo) die tijdens het maken van dit prachtige zwart-wit fotoboek bijna verdronk bij het fotograferen van de bunkers. Het wordt vandaag danig gebruikt als inspiratiebron in het ontwerp proces.

De voertaal tussen de teams lijkt op Engels, maar is doorspekt met woorden die alleen in de digitale wereld voorkomen, waardoor wij buitenstaanders ons op een andere planeet wanen. Tijdsbesef verdwijnt, we lijken nog wel in de Bibliotheek te zijn maar in werkelijkheid begeven we ons in een parallel universum dat doet denken aan een surrealistisch werk van Salvador Dali.
Terug in de werkelijke tijd zorgen grenadine, vette cake en blokken kaas na gedane arbeid voor smoezelige beeldschermen en voldane gezichten...
 
In een door de servicedesk geconstrueerd platform laten alle teams full screen hun nieuw ontworpen erfgoed zien. Waarna de winnaars op originaliteit, inventiviteit en presentatie door de jury beoordeeld worden en beloond met een heus boek uit de oer populaire en immer uitgeleende Minecraftserie.

We knijpen in elkaars arm, gebeurt dit allemaal echt? Ja, dit is nou keiharde 21-century reality!

Waarschuwing: Deze blog is gebaseerd op gebeurtenissen die werkelijk plaatsvonden in Bibliotheek Westland en daarna in vele andere. Ook meemaken? Dat kan, neem contact op!