Leesbevordering is voor mij de drijfveer om te werken voor bibliotheken. Als boeken weggeïnnoveerd zouden worden uit bibliotheken, dan heb ik daar niets meer te zoeken. Lezen is heel divers: je kunt nieuwssites, reclameborden, pornografie en dikke boeken van Duitse filosofen lezen. Lezen is verbondenheid: Met werk, met vrienden en met hobby’s.

Is het gek dat het papieren boek zo populair blijft?

Iets in handen hebben geeft vastheid en verbondenheid. Je heb het boek uit. Het was mooi. Kijk het daar nu liggen! Zet ik het in de kast of geef ik het terug aan de Bibliotheek?

Is het gek dat lezen vooral een solistische bezigheid is?

Een lezer is van buitenaf bezien een bizarriteit: Urenlang staren naar een bundel papier met tekentjes en na afloop een zucht. In je hoofd gebeurt er iets heel anders. Je bent verbonden met een andere wereld.

De schrijver Alex Boogers ontdekte als kind in de Bibliotheek bij toeval een boek over Muhammed Ali. Hij was verbijsterd, je kon dus ook over boksen lezen! Dit was voor hem, opgegroeid in een huis zonder boeken, een openbaring. Dit boek was voor hem bestemd. Hij wilde niet dat een ander het zou lezen en pikte het van de Bibliotheek.

Door dit boek over Muhammed Ali kreeg Boogers een andere wereld te zien. Dat is precies wat lezen kan doen. En wat bibliotheken kunnen doen. Lezen is daarom niet een solo-bezigheid, maar verbindt mensen met hun interesses, met hun hobby’s.

Je leest omdat je ergens interesse in hebt, en van het ene boek kom je automatisch terecht bij het volgende boek. Maar veel mannen met hobby’s lezen nooit. Voor bibliotheken ligt hier een taak. Deze mannen hebben al een interesse, over elke interesse wordt geschreven: één plus één is twee!

Zo simpel is het misschien niet, maar het werkt soms wel. Populaire voetbalboeken zoals Gijp en Kieft hebben mannen aan het lezen gebracht die voorheen nooit lazen. Voor bijna iedereen ligt er – als we de collecties niet verder inkrimpen – een Muhammed Ali-boek te wachten in de Bibliotheek.

Dit boek ligt op De Lonkende Leestafel

De tafel is een symbool van lezen en ontmoeten. Met het idee van De Lonkende Leestafel willen we frisse en bijzondere ideeën over leesbevordering samenbrengen en verspreiden onder bibliotheken en (toekomstige) lezers. Op 7 juli vond de aftrap plaats. Meer dan 30 bibliothecarissen lieten zich inspireren aan De Lonkende Leestafel. Er komt uiteraard een vervolg!

De Lonkende Leestafel is niet zomaar één tafel, maar heeft vele gedaanten. De tafel kan op straat staan, bij een festival opduiken of in de keuken gedekt worden. De leestafel kan virtueel zijn of heel persoonlijk. Voor iedereen is er plek om aan te schuiven. Allerlei activiteiten die het lezen bevorderen kunnen ingeplugd worden. Voor iedereen ligt er een boek klaar. Ook voor mannen met hobby’s!