Bespottelijk leuk werk!

“Ik kan dagen onder de indruk zijn van wat ik lees. Een heleboel dingen inspireren mij, de schoonheid van de natuur, musea. Waar ik me druk over kan maken? Over slim of dom zijn. Op maandagavond sla ik mijn weekvoorraad in bij AH, ik sta dan in de rij en zie dat een jongen € 1,20 moet betalen voor vier broodjes terwijl vijf broodjes in de bonus € 1.- zijn. Er waren er nog maar vier. ‘Pech’, zegt de caissière, de bonuskorting geldt voor vijf broodjes. Daar ik ga me dan mee bemoeien!”

Een hutje op de hei

“Sinds ik uit Amsterdam ben vertrokken woon ik doordeweeks in een chaletje op de Veluwe, verder in de Achterhoek. Ik lees naast het NRC, de Volkskrant, de Groene en de Stentor ook de Wildeborcher, het blaadje van het buurtschap waar ik woon. Bij de veldtocht van Normaal, met Jovink & The Voederbeatles sta ik in de bierlinie, maar de Achterhoekers duwen niet! Ze zijn vriendelijk, uit op contact. En om werkelijk in te burgeren, ben ik tijdens de wintermaanden een donderdagavond in de maand bij de plattelandsvrouwen. Waar we ons vermaken met lezingen en – helaas – knutselen.”

De Rube’s stammen – volgens niet geheel / geheel niet betrouwbaar genealogisch onderzoek door opa Rube – van oorsprong misschien uit Pruisen, van waaruit ze via Brabant in Groningen terecht kwamen. “Mijn vader woonde in Groningen bij de synagoge en er werd Jiddish-Gronings gesproken. Zelf ben ik in Sliedrecht geboren en via Utrecht, Tilburg en het dorp Alphen (vlakbij België) kwam ik in Maastricht op de Toneelschool terecht, nadat ik in het toelatingsexamen onder meer een gebakken ei had moeten spelen. Ik was piepjong en wist nog niks van de wereld, dus het spelen van grote emoties vond ik ingewikkeld. Ik ging weg om levenservaring op te doen maar ben nooit meer teruggegaan. Ik ben Nederlands gaan studeren met taalbeheersing en taalkunde als hoofdvakken, uiteindelijk ben ik afgestudeerd in argumentatieleer. Ik won in die tijd van alles met schrijven, dozen wijn of reizen voor slagzinnen en verhalen, een verhalenwedstrijd voor Javaanse Jongens shag resulteerde in advertentieteksten. Via Delft, Tilburg, Alphen a/d Rijn, Leeuwarden, Zwolle en Groningen, kwam ik in Amsterdam terecht.”

Bespottelijk leuk werk

“De baan bij Probiblio heb ik indirect te danken aan mijn moeder, die bij PBC Noord-Brabant (nu Cubiss) werkte en mij aan invalbaantjes hielp, ook bij de bibliobussen en de afdeling Inlichtingen, bespottelijk leuk werk! Dat mensen vroegen naar Het water stijgt van Jan Mens en dat je dan uitkwam op Het wassende water van Herman de Man.”

“Na een carrière in de uitgeversbranche bij Wolters-Noordhoff/ThiemeMeulenhoff zet ik me nu in voor de bibliotheken, want dat vind ik nou ècht leuk; werken met mensen die hun vak belangrijk vinden!” Anne wordt geroemd als uitstekende moderator, “ik zoek altijd naar manieren om een gesprek spannend te maken”.

“Het liefst geef ik leiding aan mensen die geen leiding nodig hebben. Goede ideeën van professionals tot wasdom laten komen, daar ruimte, kansen en vrijheid bieden. Wat ik heb willen veranderen bij Probiblio is dat alles door het MT zou moeten worden beslist. De kunst van het slim omgaan met wat bibliotheken en de provincies van ons willen, verstaan we steeds beter. En ik voel me heel verbonden met ons jaarlijkse Plaza, met dit jaar de zoektocht naar de verbinding met jongeren.”

Favoriete boeken

“Aangezien ik mijn eigen collectioneur in huis heb (Anne woont samen met literatuurwetenschapper, docent en journalist August Hans den Boef, KB), lees ik heel veel van wat ik thuis aantref, er worden voortdurend pakketjes bezorgd. Ik houd van ingewikkelde Polen, zoals Wieslaw Mysliwski Over het doppen van bonen. Er zit een mate van absurditeit in die literatuur die mij bevalt, van die man ga ik alles lezen. Maar ik lees ook graag thrillers. Een geheimtip (via René Appel) voor liefhebbers van hardboiled detectives is Charles Willeford. Aan James Lee Burke kwam ik via oud-collega Theo.”

“Ik vind mezelf fortuinlijk dat ik veel heb kunnen reizen toen het overal nog niet zo druk was, zowel binnen als buiten Europa. Ik geniet nu van de fysieke arbeid van het ontginnen van bos en het aanleggen van een heidetuin. En op z’n tijd een reisje langs interessante tentoonstellingen en om het jaar naar de Biënnale in Venetië.”

De Lonkende Leestafel gunt eenieder een persoonlijke collectioneur en deelt Anne’s liefde voor ingewikkelde Polen…